چقدر سخته تو چشای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید و به جاش یه زخم همیشگی روی قلبت هدیه داد زل بزنی و به جای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی حس کنی هنوزم دوستش داری.

چقدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش همهی وجودت له شده.

چقدر سخته تو خیالت ساعت ها با هاش حرف بزنی و وقتی که اونو دیدی هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی.

چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هات رو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوستش داری.

چقدر سخته گل آروزو هات رو در باغ دیگری ببینی و هزار بار در خود بشکنی و اونوقت آروم زیر لب بگی:گل من باغچه نو مبارک.